Altanka

Nicole

- Dobrze mówisz, Dez! - Nicole chichotała razem z Dezire, jednak zaraz się opamiętała. Mimo wszystko na jej twarzy nadal widniał szeroki uśmiech. - Właśnie, praca... Czym się wcześniej zajmowałaś?

Dezire

-Pracowałam w firmie mojego ojca, jest znanym biznesmanem i studiowałam prawo, potem tak się jakoś złozyło, że przyjechałam tutaj...

Nicole

- Prawo? Ja też studiowałam Prawo i właśnie niedawno ukończyłam studia.. Nareszcie - dokończyła, śmiejąc się.

Dezire

- Przebrnąć przez to wszystko to naprawde wielki wysiłek. Nigdzie nie wychodziłam ze znajomymi, tylko siedziałam i uczyłam się...Straszne- zaśmiała się. Poczuła sympatię do Nicol. Bardzo dobrze sie jej z nią rozmawiało...Usmiechnęła się.

Nicole

Nicole ciągle odwzajemniała uśmiech. Bardzo dobrze jej się rozmawiało z Dez.
- Oj tak.. Wiem coś o tym. Rozumiem cię - ponownie się zaśmiała. - Teraz po studiach.. Nawet fajnie tak rozpocząć nowe życie i skończyć naukę... Wreszcie zarabiać... Nie wiem jak ty, ale ja mam z tego satysfakcję.

Dezire

- Tak..jak tu trafiłaś? Co skłoniło Cię do wyjazdu z rodzinnego miasta?...-spytała Nicol.

Nicole

- Jak byłam młodsza często tu bywałam. Potem usłyszałam, że odnawiają to miasto. A gdy zaproponowano mi stanowisko burmistrza byłam w niebowzięta! - uśmiechnęła się na myśl o tamtej chwili. - Nawet się długo nie zastanawiałam, w końcu jedyna moja rodzina jaką mam to siostra, która mieszka w Angii, a znajomi? Pozapraszałam ich w najbliższym czasie do siebie, mamy kontakt... Chociaż za nimi już tęsknie. A jak to jest u ciebie?

Dezire

- Najbardziej tęsknie za ojcem...martwię sie o niego, chorowity staruszek- na jej twarzy pojawił sie usmiech na wspomnienie o wspaniałym, kochającym ojcu- Ale wyjechałam, dlatego że..ach to długa historia... Jesteś burmistrzem?- zamieniała temat.

Nicole

- Tak, ale raczej wolę, żeby traktowano mnie jak normalną osobę, przeciętnego mieszkańca, nie kogoś ważnego, bo takim kimś po prostu nie jestem - uśmiechnęła się. - Wiesz, ja też mam zamiar odwiedzić moją siostrę, jeśli chcesz to ty także możesz odwiedzić swojego ojca, nie ma problemu!

Dezire

-Nie..lepiej nie. Nie chcę wrać do Rio- powiedziała, a na jej twarzy pojawiło sie zakłopotanie. " Jak z tego wybrnąć?"- pomyślała.

Nicole

Nicole zauważyła grymas na twarzy Dezire.
- Ok, nie musisz mi się tłumaczyć, jeśli nie chcesz - uśmiechnęła się łagodnie. - Przecież nie wymagam od ciebie, żebyś wyjawiła sekrety komuś, kogo znasz dopiero od parunastu minut - uśmiech nie znikał jej z twarzy.

Dezire

-To nie w tym rzecz.Nie chcę tam wracać,bo ... nie chcę się widzieć ani z moją siostrą, ani z ... nim. Czuła jak łzy napływają jej do oczu. Dyskretnie je otarła.
-Musiałam to kiedyś z siebie wyrzucić.- usmiechnęła się.
-Miło mi się z Tobą gadało, ale czas na mnie. Podaj mi swój numer teleonu...- wyjęła komórke i wprowadziła numer Nicol.- Dobrze, dzięki. Do zobaczenia!-krzyknęła pomachała przyjaciółce i oddaliła sie w stronę domu.

OOC: Ja też, mój brat sie dobija...

Nicole

Nicole widząc uśmiech Dez odetchnęła.
- Też mam swoją historię, też miałam przygodę z facetem... Między innymi dlatego tak chętnie wyjechałam z Texasu. Już? Ech.. Szkoda. Dzięki, mam nadzieję, że się jeszcze kiedyś spotkamy? - pożegnała się z Dez, a sama także ruszyła dalej.

Alyssa

Aly wraz z Kudłatym przyszli do altanki. Dziewczyna odpięła mu smycz i pozwoliła pobiegać. Sama usiadła w altance. Wyciągnęła z torebki lek i małą buteleczkę wody. Popiła kolejną tabletkę Ibupromu. Aby zapomnieć o bólu siedziała i myślała o Ryanie lecz sama nie chciała o tym myśleć. Bała się że to tylko chwilowe.

Alyssa

Aly po dłuższym siedzeniu w altence zlapała Kudłatego, ponownie zapięła mu smycz i odeszła.